Odmiany milinu do Twojego ogrodu

Pomyślcie sobie o tak cudownym obrazku. Podajemy to jako ciekawostkę związaną z Milinem, pochodzącym z południowo-wschodnich terenów Stanów Zjednoczonych. Koliber to najmniejszy ptak świata o długości od 6-22 centymetrów i wadze od 2-20 gram. Jego serce bije średnio 500-600 razy na minutę. Ma bardzo długi dziób o różnorodnym zależnym od gatunku kształcie. To właśnie ten ptaszek uwielbia spijać jego nektar, a zarazem go zapyla. Prawda, że wyobraźnia działa. 

1. Pochodzenie i występowanie

2. Wygląd

3. Warunki uprawy

4. Zabiegi pielęgnacyjne

5. Zastosowanie

6. Odmiany

Pochodzenie i występowanie

Te ozdobne krzewy należą do dużej rodziny Bignoniaceae liczącej około 600 gatunków, pochodzących przeważnie z krajów tropikalnych; tylko nieliczne należą do flory strefy umiarkowanej, ale nawet one mają charakter roślin tropikalnych. Nazwa gatunkowa Campsis pochodzi od greckiego słowa campsis - łuk, kamptein - zginać, co trafnie określa rodzaj wzrostu tych pnączy. Do ich rodzaju należą dwa gatunki: C. radicans, pochodzący z cieplejszych rejonów Ameryki Północnej - z południa USA, i C. grandiflora z Chin i Japonii. Gatunek wschodnioazjatycki jest znacznie wrażliwszy od północnoamerykańskiego, toteż w Europie sadzi się go bardzo rzadko i tylko w strefie Morza Śródziemnego spotykany jest on częściej. Wytrzymały jest natomiast mieszaniec tych dwóch gatunków - C. tagliabuana. 

Wygląd

Miliny to potężne pnącza, o grubych pędach wijących się słabo i powyginanych starszych gałęziach. Na pędach znajdują się organy czepne - korzenie przybyszowe. Jego liście są naprzeciwległe, nieparzystopierzaste, listki eliptyczne, grubo piłkowane. Posiada wyjątkowo piękne kwiaty, trąbkowate, długie, zebrane w baldachogrona lub wiechy na końcach pędów, w barwach pomarańczowych do czerwonych. Kwitną od lipca do września. Szukając pnącza o dużych pięknych pnączach, warto zainteresować się milinem. 

Warunki uprawy

Najbardziej odpowiada im żyzna, przepuszczalna gleba, nieźle jednak rosną na glebach piaszczystych i suchych. Wymagają ciepłego stanowiska, słońca lub lekkiego zacienienia. Podczas srogich zim przemarzają aż do ziemi, na ogół jednak odbijają się od dołu. Krzewy rosnące na zimniejszym stanowisku zaleca się okryć dla ochrony przed mrozem. Milin kwitnie po kilku latach od posadzenia, dlatego na początku warto go łączyć z kwitnącymi pnączami jednorocznymi. 

Zabiegi pielęgnacyjne

Na wiosnę należy usunąć suche, słabe i zbyteczne pędy. Pozostałe, silne pędy odpowiednio skracamy, ponieważ mają niedojrzałe końce. Kwitną na nowo wykształconych (tegorocznych) pędach, należy więc przeprowadzać silne cięcie, podobnie jak u winorośli. Dzięki tym zabiegom będą one silnie rosły i obficie kwitły. 

Zastosowanie

Oba gatunki i mieszaniec są uprawiane jako rośliny ozdobne. Na terenie Polski z uwagi na swoją mrozoodporność, głównie uprawiany jest milin amerykański. Pozostałe dwa, nie wytrzymują naszych zim. Całość rośliny jest lekko toksyczna i u niektórych osób może wywołać odczyn alergiczny. 

Odmiany

Milin amerykański Flamenco - kwitnie od lipca do września. Lubi miejsca ciepłe i słoneczne. Jeśli chcemy, aby kwitnienie było obfitsze, należy go przyciąć podobnie jak u winorośli nad 3-5 pąkiem pod koniec marca lub na początku kwietnia. Podczas cięcia usuwa się pędy chore i uschnięte. Kwiaty o długości około 10 centymetrów i średnicy do 5, wyjątkowo piękne, ozdobne, duże, intensywnie czerwone,lejkowato rurkowate, stanowiące główną ozdobę tego krzewu. Ich zapach nie jest wyczuwalny. Jest dość tolerancyjny, jednak najlepiej rośnie na glebie z domierzchą gliny i próchnicy. Dobrze rosną na słabszych glebach, ale muszą być odpowiednio nawodnione. Nie znoszą długotrwałego przesuszenia. Przeznaczone do sadzenia głównie przy ogrodzeniach, murach, altanach, pergolach, dużych drzewach i innych mocnych podporach. 

Milin amerykański Gabor - pochodzi z Węgier. Kwitnie od lipca do września. Lubi miejsca ciepłe i słoneczne. Jest wyjątkowo pięknym i dekoracyjnym pnączem o niezwykle oryginalnych ciemnoczerwonych kwiatach. Może osiągnąć nawet 10 metrów wysokości. Wspina się przy pomocy korzeni czepnych i wijących się pędów. Najlepiej rośnie przy południowych ścianach i mocnych podporach. 

Milin amerykański Judy - to intensywnie rosnące pnącze pochodzenia amerykańskiego. Jest szczególnie przydatne do pokrywania ścian i mocnych podpór. Wymaga to podwiązania we wczesnym okresie. Kwitnie od lipca do września, a jego kwiaty są w kształcie zwisających torebek o barwie żółtawej. Jako, że intensywnie kwitnie, będzie nam wdzięczny jeśli nawieziemy go 2-3 razy w ciągu sezonu. Jest piękną roślina ozdobną pełną egzotyki, swoistym Kwiatem Słońca. Jeśli masz sąsiada, z którym nie żyjesz w zgodzie postaw ścianę pełną kwiatów. 

Milin amerykański Ursynów - rozpoczyna kwitnienie już w 2-3 roku po posadzeniu. Najlepiej jest mu na stanowiskach nasłonecznionych, ciepłych i osłoniętych. Wspina się przy pomocy korzeni czepnych, ale we wczesnym okresie wymaga podwiązania. Ma atrakcyjne trąbkowate ciemnopomarańczowe kwiaty, pojawiające się w lipcu i utrzymujące na krzewie do września. Jest dekoracyjnym, silnie rosnącym pnączem o szybkim wzroście.    

Milin amerykański Flava - kwitnie od lipca do października na pędach jednorocznych, najlepiej w miejscach nasłonecznionych. Może osiągnąć nawet 8 metrów wysokości. Jego wzrost jest szybki i wymaga silnych podpór. Kwiaty to żółte trąbki, co stanowi o jego dekoracyjności. Są zebrane po kilkanaście sztuk o długości od 8 do 10 centymetrów. Ich zapach nie jest wyczuwalny. Nasz klimat nie sprzyja do zawiązywania strąków. Liście są ciemnozielone o długości do 30 centymetrów, na brzegach piłkowane. Dobrze znosi miejskie zanieczyszczenie, jest w miarę odporny na mróz, zwłaszcza starsze egzemplarze. Wykazuje również dużą odporność na choroby i szkodniki. Roślina produkuje duże ilości nektaru, czym przyciąga pożyteczne owady. Idealnie nadaje się na pokrycie dachu garażu, w przydomowym ogródku, na balkonie, tarasie oraz pokrywając nagą ścianę budynku od strony południowej. Pamiętajmy jednak, aby nie sadzić go w bezpośredniej bliskości budynku. Należ zostawić pewną przestrzeń, prowadząc milina na konstrukcję.