Róża historyczna różowa Comte de Chambord 3L

Opis ogólny: Piękna, tradycyjna róża parkowa o wyrazistych ciemnoróżowych kwiatach. Charakteryzuję się dobrą mrozoodpornością. Polecana do barwnych kompozycji rabatowych z innymi różami, do nasadzeń parkowych, a także pojedynczo na stanowiska eksponowane. Nadaje się do również do uprawy w pojemnikach. Cechuje ją wigor, długo utrzymujące się początkowo czerwonawe, później ciemnozielone liście, szybki wzrost oraz obfite kwitnienie. Osiąga około 2m wysokości i 1m szerokości..

Kwiaty: Kwiaty duże (o średnicy 11 cm), zebrane w kwiatostany, półpełne odsłaniające środek i pylniki. Urody dodają fantazyjnie pofalowane płatki i umiarkowany słodki zapach. Wyróżniają się nasyconą ciemnoróżową barwą.

Kwitnienie: Róża parkowa różowa kwitnie obficie w maju i powtarza kwitnienie aż do mrozów.

Liście: Róża gęsto pokryta ciemnozielonymi półmatowymi liśćmi.

Stanowisko/wymagania: Rośnie bardzo dobrze w każdym miejscu i warunkach. Posadzona w lekkim półcieniu też sobie poradzi (potrzebuje minimum 6 godzin słońca dziennie). Jako, że mocno rozrasta się na szerokość będzie doskonale wyglądała jako soliter w samotnych sadzeniach, jako dodatek do rabat bylinowych oraz w niewielkiej grupie.

Pielęgnacja: Róże parkowe tnie się dość skąpo. Wymagają jedynie prześwietlania krzewu by uzyskać pożądany pokrój i zapobiec chorobom (skracamy je o 1/3 długości pędu). Usuwamy pędy skrzyżowane aby zapobiec ich wzajemnemu ocieraniu się. Co kilka lat usuwa się najstarsze pędy, zaczynające kwitnąć słabo i mniejszymi kwiatami. Zastępuje się je młodszymi. Wycina się również najsłabsze i cienkie, silnie rozgałęzione drobne pędy. Takie cięcie wykonuje się wiosną, gdy przymrozki ustąpią.

Zimowanie: Krzewy róż okrywamy dopiero po pierwszych przymrozkach – zwykle termin ten przypada na przełom października i listopada. Z okrywaniem róż nie należy się śpieszyć. Podstawę krzewów róż obsypujemy 20 cm warstwą ziemi ogrodowej. Warstwa ta ochroni podstawę pędu i system korzeniowy nawet przed dużymi spadkami temperatury. Na wierzch kopczyka dobrze jest ułożyć korę, liście lub trociny. Wyższe krzewy zabezpieczamy słomianym chochołem lub białą agrowłókniną. Materiały te ochronią pędy przed zimnymi wiatrami. Pędy korony związujemy, a następnie otulamy materiałem i zawiązujemy sznurkiem.

Pochodzenie: -